Στό δάσος τοῦ ὑποσυνείδητου
To συγκεκριμένο κριτικό μου σχόλιο γράφτηκε καί δημοσιεύθηκε στό ἱστολόγιο camerastyloonline.wordpress.com τόν Νοέμβριο τοῦ 2010, ὡς ἀπάντηση στήν κριτική τῆς Κατερίνας Μπουρδούκου: http://camerastyloonline.wordpress.com/2010/09/24/angelos-frantzis-mesa-sto-dasos-roz-mov-kai-thalassi-kritiki-parousiasi-katerinas-bourdoukou/
Ἐδῶ, ἀναδημοσιεύεται μέ λίγες διορθώσεις:
Ἡ ταινία τοῦ Ἄγγελου Φραντζῆ ἀξίζει πραγματικά ὡς σύλληψη, ὡστόσο τήν θεωρῶ ἄνιση. Ἡ κινηματογράφηση τῶν τοπίων του ἔχει ἀπίστευτη γοητεία, σέ ρουφάει καί σέ βυθίζει σ' ἕνα σύμπαν ἀλλόκοτο κι ἐξωπραγματικό, πού σέ κάνει να αἰσθάνεσαι ὅτι μπορεῖ νά εἶναι καί ὁ χῶρος τοῦ ὑποσυνείδητου τῶν τριῶν νέων, ὃμως ἡ σχέση τους δέν ἀκολουθεῖ τό ὑπερβατικό, παγανιστικό πνεῦμα τῆς φύσης μέσα στήν ὁποία κινοῦνται, οὔτε οἱ πράξεις τους φανερώνουν ἄγνοια τῆς ὁρμῆς πού τίς προκαλεῖ. Ἡ ἐπαφή τους συνειδητά μολύνεται ἀπό τήν πρόκληση, τήν ζήλεια, τήν διεκδίκηση, τόν ναρκισσισμό, τό ψέμμα κι αὐτές οἱ ἀλλεπάλληλες πτώσεις ἀπό τὸν παράδεισο στόν ὁποῖον βρίσκονται, ἀποδίδονται ἐκ μέρους τοῦ σκηνοθέτη, ὡς ἐφηβικά τερτίπια πού θά μποροῦσαν νά ὑπάρχουν σέ ὁποιαδήποτε συμβατική ταινία μέ θέμα τίς ἀνθρώπινες σχέσεις.
Γι αὐτό πιστεύω πώς ἤ ὁ στόχος τοῦ "Μέσα στο Δάσος" ἦταν ἐξαρχῆς θολός, ἤ δέν κατορθώθηκε ν' ἀποδοθεῖ αὐτό πού ὁ σκηνοθέτης εἶχε στό μυαλό του.
Γι αὐτό πιστεύω πώς ἤ ὁ στόχος τοῦ "Μέσα στο Δάσος" ἦταν ἐξαρχῆς θολός, ἤ δέν κατορθώθηκε ν' ἀποδοθεῖ αὐτό πού ὁ σκηνοθέτης εἶχε στό μυαλό του.
Ρήσεις καί Ἀντιρρήσεις: Θαύμασα τήν κριτική σκέψη τοῦ Ἀντώνη Τολάκη στὸ κείμενό του «Η κινηματογραφική εμπειρία της selva oscura » ὅπως καί μέ βρῆκε ἀπόλυτα σύμφωνη ἡ ἄποψη πού ἐκφράζεται γιά τήν ταινία στό ἱστολόγιο "movies for the masses".
