Ἀληθινά Ψέμματα...
Ὁ Κέν Λόουτς θα μπορούσε ἄνετα να φέρει τόν τίτλο τοῦ σκηνοθέτη «κοινωνικῶν ταινιῶν» μέ ὅλη τήν σημασία τῶν λέξεων: κανείς ἄνθρωπος ἐπί γῆς δέν μπορεῖ νά ἰσχυριστεῖ ὅτι δρᾶ αὐτόνομα, ἀνεπηρέαστος ἀπό τά πλαίσια τῆς κοινωνίας ὅπου βρίσκεται. Παράλληλα, ὅμως, ὁ Λόουτς δέν πιστεύει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιούργημα ἀπότοκο τῆς κοινωνίας καί μόνο. Πιστεύει στό ἔμφυτο τῆς ἀνθρώπινης καλωσύνης, στό ἔμφυτο ἀξιῶν, ὅπως ἡ φιλία καί ἡ ἀλληλεγγύη, οἱ ὁποῖες δημιουργοῦν κάθε τόσο μέσα στήν κατά κανόνα ἀδιάφορη ἤ ἀνάλγητη κοινωνία τῶν ανθρώπων τά ἀουτσάϊντερ, πού φέρνουν τήν ανατροπή.
Ἡ δυνατή σκηνοθεσία τοῦ ἔργου υἱοθετεῖ τήν ρομαντική (ἴσως καί μελό κάπου-κάπου) αὐτή ματιά, μέ την ὁποία ὁ Λόουτς ἀντιμετωπίζει τήν ἀδυσώπητη κοινωνία, χωρίς φλυαρίες ἤ ρητορίες, ἀλλά μέ τήν σφικτοδεμένη ροή μιᾶς ἀστυνομικῆς/κατασκοπικῆς ἱστορίας: γρήγορo ρυθμό, ρεαλιστικά σκηνικά, μοιραῖες ἐνέργειες πού ἀκουσίως ἐπιταχύνουν τίς ἐξελίξεις, ἀνατροπή δεδομένων, συγχρονισμό δράσης.
Τό ἀουτσάϊντερ πού ἐνσαρκώνει ὁ βετεράνος μισθοφόρος στό Ἰράκ, Φέργκους, θά ψάξει μέ ὅλην τήν δύναμη τῆς ψυχῆς του, θά διαλευκάνει καί θά ἐκδικηθεῖ μέχρι αὐτοκαταστροφῆς τόν μυστηριώδη θάνατο τοῦ παιδικοῦ του φίλου, ἐπίσης ἀουτσάϊντερ καί ἐν ἐνεργείᾳ μισθοφόρου στρατιώτη στό Ἰράκ, Φράνκι.
Ὅταν, ὅμως, φύγεις ἀπό τήν αἴθουσα, περισσότερο κι ἀπό μιά σύνθετη ἱστορία ἀστυνομικο-κατασκοπικοῦ χαρακτήρα, αἰσθάνεσαι ὅτι ἔχεις παρακολουθήσει μιά δυνατή πολιτική ταινία, ἀντικειμενική στά ὅρια τῆς σοβαρῆς δημοσιογραφικῆς ἔρευνας, γιά τό φαινόμενο τῶν ἐταιρειῶν στρατολόγησης μισθοφόρων, ἕνα καρκίνωμα πού λυμαινόταν τό Ἰράκ κατά τήν περίοδο τῆς Νατοϊκῆς εἰσβολῆς, γεγονός πού ἐκπληρώνει καί τόν βασικό στόχο τοῦ σκηνοθέτη: "..."Είναι αλήθεια πως αυτοί που υποκίνησαν τον πόλεμο, αυτοί οι στυγνοί εγκληματίες, ουδέποτε λογοδότησαν για όσα έκαναν. Μέσα από τα έργα μου θα κάνω ό,τι μπορώ για να οδηγηθούν κάποια στιγμή στο εδώλιο" συμπληρώνει ο ριζοσπάστης και πάντα μαχητικός Loach..."
Ρήσεις καί Ἀντιρρήσεις: Μέ βρίσκουν σχεδόν ἀπολύτως σύμφωνη οἱ ἀπόψεις πού ἐκφράζονται στίς κριτικές πού διάβασα στό sevenart.gr καί στό filmboy.gr .
2 σχόλια:
Κέν Λόουτς είναι αυτός!Τόσα χρόνια εγγύηση.Ταινίες που ξεφεύγουν απο τα όρια της τέχνης και προτείνουν εκτός απο πολιτικές απόψεις και έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης.
Συγχαρητήρια για το blog σου!
Νά 'σαι καλά, academy! Σ' εὐχαριστῶ γιά τά καλά σου λόγια καί γιά τό πρῶτο σχόλιο στό νεογέννητο blogάκι μου :-)
Δημοσίευση σχολίου